12.10.09

Gonçalo M. Tavares






Gonçalo M. Tavares -
escritor português nasceu em 1970 em Angola, Luanda. Há seis anos publicou a sua primeira obra.

Recebeu os mais importantes Prémios em Língua portuguesa: o Portugal Telecom 2007; o Prémio José Saramago 2005 e o Prémio LER/Millennium BCP 2004 com o romance - "Jerusalém" ; o
Prémio Branquinho da Fonseca da Fundação Calouste Gulbenkian e do Jornal Expresso, com o livro O Senhor Valéry. O Prémio Revelação de Poesia da Associação Portuguesa de Escritores , e Grande Prémio de Conto da Associação Portuguesa de Escritores "Camilo Castelo Branco" com água, cão, cavalo, cabeça .

Os seus livros deram origem a peças de teatro, objectos artísticos, vídeos de arte, ópera, etc. Tem vinte e um livros a serem traduzidos em mais de dezasseis países.
O romance "Jerusalém" foi incluído na edição europeia de "1001 livros para ler antes de morrer – um guia cronológico dos mais importantes romances de todos os tempos".

José Saramago, no discurso de atribuição do Prémio ao romance "Jerusalém", disse:"'Jerusalém' é um grande livro, que pertence à grande literatura ocidental. Gonçalo M. Tavares não tem o direito de escrever tão bem apenas aos 35 anos: dá vontade de lhe bater!"

Dele disse ainda Vila-Matas, no Magazine Littéraire: "... de narrador de raça a génio de um imenso futuro. É um escritor que não vai continuar muito mais tempo despercebido nessa Europa…"



Gonçalo M. Tavares –
Portuguese writer, born in 1970 in Angola, Luanda. Six years ago he released his first job.

Has received many important awards writing in Portuguese: Portugal Telecom in 2007, Jose Saramago Prize in 2005 and LER/Millennium BCP Prize in 2004, with the novel "Jerusalem".
Branquinho da Fonseca Prize from Calouste Gulbekian Foundation and Expresso newspaper with book „Mr. Valery“. The Portuguese Writers' Association Prize for poetry's appearance for work "Research" and the Portuguese Association of Writers historical „Camilo Costel Branco“ Grand Prix for the works "Water", "Dog," "Horse", "Head".

His books have roots in fragments of of theater, art, video art, opera, etc. Twenty – one of his books are translated in more than sixteen countries. A novel "Jerusalem" was included in the Europe-wide set of allowable "1001 book, which should be read till death - the most important chronological novels guide of all time".

Jose Saramago in order to define precisely why he designated a bonus to romance "Jerusalem", said: "Jerusalem is an excellent book which belongs to the Grand Western literature. Gonçalo M. Tavares has no right to write like this at the age of 35: it gives you the desire to beat Him! "

Vila-Matas from „Literary Magazine“ spoked about him the same way: "... brilliant race storyteller with a great future. This is the writer, who can no longer be unnoticed in Europe ... "



Gonçalo M. Tavares
– portugalų rašytojas, gimęs 1970 metais Angoloje, Luandoje. Prieš šešerius metus jis išleido savo pirmąjį darbą.

Gavo daug svarbių apdovanojimų rašydamas portugalų kalba: Portugal Telecom, 2007 metais; Chosė Saramago premiją 2005 metais ir LER/Millennium BCP premiją 2004 metais, su romanu „Jeruzalė“. Branquinho da Fonseca premiją iš Calouste Gulbekian fondo ir „Expresso“ laikraščio, su knyga „Ponas Valerijus“. Portugalijos Rašytojų Asociacijos prizą už apsireiškimą poezijoje su kūriniu „Tyrimai“ ir Portugalijos Rašytojų Asociacijos istorinį „Camilo Costelo Branco“ Grand Prix už kūrinius „Vanduo“, „Šuo“, „Arklys“, „Galva“.

Jo knygos turi šaknų teatro, meno kūrinių, video meno, operos ir pan. fragmentuose. Dvidešimt viena jo knyga išvesta daugiau kaip šešiolikoje šalių. O romanas „Jeruzalė“ buvo įtrauktas į Europiniu mastu leidžiamą rinkinį „1001 knyga, kurią reiktų perkaityti iki mirties - chronologinis svarbiausių visų laikų romanų gidas “.

Chosė Saramago norėdamas nusakyti, kodėl paskyrė premiją būtent romanui „Jeruzalė“, pasakė: „Jeruzalė“ yra puiki knyga, kuri priklauso Didžiajai Vakarų literatūrai. Gonçalo M. Tavares neturi teisės taip rašyti būdamas tik 35 metų: tai suteikia norą Jį mušti!“.

Taip pat apie jį kalbėjo ir Vila-Matas, iš „Literatūros Žurnalo“: „ ...genialus rasės pasakotojas, su didžiule ateitimi. Tai rašytojas, kuris nebegali daugiau būti nepastebėtas Europoje...“

-----------------------------------------------------------------------------------------------



A mulher tem a química dos animais


a mulher tem a química dos animais e o pólen das plantas,
e da Grande Alma rouba o Apetite para multiplicar as coisas que nascem.
Os contágios são calmos.
Se uma flor voasse perdia o cheiro;
e se o pássaro tivesse aroma de rosa, de certeza seria coxo.
Porque o mundo se organizou todo de uma vez e depois calou-se.
Ficámos nós, sós, e a Filosofia.
A pedra calada, o animal grunhe,
a erva cresce tão lenta que só a vemos quando ela é adulta,
e os cães ladram debaixo do Sol.
Todos somos resíduos imperfeitos
e os organizadores do Baile saíram logo no início,
deixando a Música, mas não os passos.
Por isso tropeçamos,
partimos a unha má e boa,
apaixonamo-nos por uma mulher e depois já é outra,
e, no Fundo, o que queríamos era sossego e não dançar.
Do que temos medo é da solidão, temos de o reconhecer,
esse caixão que vem antes do tempo,
e nos fecha dos outros e do dia.
O que queremos é sossego;
nem Mistérios nem passos de dança,
apaguem a Música.



The woman has the chemistry of animals

the woman has the chemistry of animals and the pollen of plants,
and she steals from the Great Soul its Appetite in order to multiply things that are born.
Infection is calm.
If a flower could fly it would lose its scent;
and if a bird could smell like a rose, it would surely be lame.
Because the world worked itself out all at once and then became silent.
We were left, alone, us and Philosophy.
The stone is silent, the animal grunts,
the grass grows so slow that we only see it when it comes of age,
and the dogs bark under the Sun.
We are all imperfect residues
and the ball organisers exited right at the beginning,
leaving behind the Music, but not the steps.
That’s why we stumble,
we brake the bad nail and the good one,
we fall in love with a woman and she’s already another,
and, Deep down, what we wanted was peace and not dance.
What we fear is loneliness, let’s face it,
that coffin arriving before it’s time,
shutting us from the other and from the light.
What we want is peace;
no Mysteries or dancing steps,
turn off the Music.



Moteris panaši į gyvūną


Moteris panaši į gyvūną ir žiedadulkes augalų,
ir ji vagia iš Didžiosios Sielos jos apetitą tam, kad padaugintų tai, kas jau yra gimę.
Infekcija - rami.
Jei gėlė galėtų skristi, ji prarastų savo kvapą;
ir jei paukštis galėtų kvepėti kaip rožė, tai be abejo būtų nevykę.
Todėl, kad pasaulis viena sykį viską sudėliojo į savo vietas ir nuo tada tapo tylus.
Mes buvome palikti vieni, mes ir Filosofija.
Akmuo – tylus, žvėris urzgia,
žolė auga taip lėtai, kad mes ją pastebime tik suaugusią,
ir šunys loja po saule.
Mes visi esame netobulos liekanos,
ir puotos rengėjai išėjo pačioje pradžioje,
palikdami muziką, bet ne žingsnius.
Todėl mes ir suklumpame,
mes miname ant blogos vinies ir ant geros,
mes įsimylime moterį ir vėl ji jau kita,
ir giliai viduje, tai ko mes norėjome buvo ramybė, o ne šokiai.
Tai, ko mes bijome, yra vienatvė, pripažinkime tai,
ir karstas atkeliauja per anksti,
uždarantis mus nuo visų kitų ir nuo šviesos.
Tai ko mes norime yra tyla;
jokių paslapčių ar šokių žingsnelių,
išjunkite muziką.

1 comentário: